In de stad waar ik woon
middelgroot en aan een rivier
is een park
dat zich vlijt
tussen drukke wegen en oude gebouwen
‘n vrouw met een boodschappentas
op een bankje
rokend, wachten tot de tijd verstrijkt
dakloos
gewassen, verzorgd zonder bezittingen
behalve tas en decorum.
Het park als tijdverdrijf
voor ontmoeting
met alles wat je kwijt bent
vervangt balkon of tuin
om te roken, te drinken
te zijn.
In de parkvijver
zwemmen eendenkuikens
brutaal kijkend naar moeder
‘ik kan het en wil het
pogen zich groter voor te doen
een man in een regenjas
jonge mannen met gevlochten haar
pubers op brommers
KIJKEN
getroffen
de man zegt: schattig hé?
Sylvia de Koning 2020
